வாழ்க்கைக்கும் இறப்புக்கும் இடையேயான மர்மம்..! - 1NewsNation - Tamil News Online | Latest News in Tamil | Breaking News Tamil | Tamil News Live | தமிழ் நியூஸ்

வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு பெரும்பாலும் எதிரெதிர்களாகக் காணப்படுகின்றன, ஒன்று நேர்த்தியாக மற்றொன்றை முடிக்கின்றன. ஆனால் வாழ்க்கைக்கும் இறப்புக்கும் இடையேயான மூன்றாவது நிலையை பற்றி எப்போதாவது யோசித்து பார்த்தீங்களா..

சமீபத்திய அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் மர்மமான மூன்றாவது நிலையை வெளிப்படுத்துகின்றன, அதன்படி ஒரு உயிரினம் இறந்த பிறகும் செல்கள் தொடர்ந்து செயல்பட மற்றும் மாற்றியமைக்க முடியும். இந்த அற்புதமான கண்டுபிடிப்பு வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு பற்றிய நமது பார்வைகளை மறுவடிவமைப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், மருத்துவம் மற்றும் உயிரி தொழில்நுட்பத்தில் உற்சாகமான சாத்தியக்கூறுகளுக்கான கதவுகளையும் திறக்கிறது.

மூன்றாவது நிலை : உயிரியல் வல்லுநர்களின் குழு, உயிரணுக்களை மீண்டும் உருவாக்குவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை ஆராய்ந்து, மூன்றாவது நிலை இருக்கலாம் என்று முன்மொழிந்துள்ளது, இது வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு பற்றிய பாரம்பரிய வரையறைகளை மீறுகிறது. விஞ்ஞானிகள் பொதுவாக மரணத்தை ஒரு உயிரினத்தின் ஒட்டுமொத்த செயல்பாட்டின் மீளமுடியாத நிறுத்தமாக கருதுகின்றனர். ஆயினும்கூட, உறுப்பு தானம் போன்ற செயல்கள், ஒரு உயிரினம் இறந்த பிறகு திசுக்கள், உறுப்புகள் மற்றும் செல்கள் எவ்வாறு காலவரையின்றி தொடர முடியும் என்பதை நிரூபிக்கிறது.

ஆய்வு என்ன சொல்கிறது : உரையாடலில் இடம்பெற்றுள்ள ஒரு பகுதியில், உயிரியலாளர்கள் பீட்டர் நோபல் மற்றும் அலெக்ஸ் போஜிட்கோவ் ஆகியோர் புதிய பலசெல்லுலார் நிறுவனங்களின் வருகையானது வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு ஆகியவற்றின் வழக்கமான வரம்புகளை எவ்வாறு கடக்க உதவியது என்பதை ஆராய்ந்தனர். நோபல் மற்றும் போஜிட்கோவ் ஆகியோர் பிரேத பரிசோதனைக்குப் பிறகு உயிரினங்களுக்குள் நிகழும் செயல்முறைகளை ஆராய்கின்றனர், மேலும் வெற்றிகரமான உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சைகள் மரணத்திற்குப் பிறகு செல்கள் தொடர்ந்து செயல்படும் என்பதை நிரூபித்ததால், அவர்கள் இதை சாத்தியமாக்கும் செயல்முறைகளை ஆழமாக ஆராய்ந்தனர்.

இறந்த தவளைக் கருவில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட தோல் செல்கள், தன்னிச்சையாக ஒரு ஆய்வக பெட்ரி டிஷ் நிலைமைகளை சரிசெய்ய முடியும் என்று அவர்களின் ஆராய்ச்சி வெளிப்படுத்தியது. Xenobots இயக்கவியல் சுய-பிரதிபலிப்புக்கு உட்படும் தனித்துவமான திறனைக் கொண்டுள்ளன, அதாவது பாரம்பரிய வளர்ச்சிக்கு உட்படாமல் அவற்றின் உடல் வடிவம் மற்றும் செயல்பாடுகளை நகலெடுக்க முடியும். இந்த செயல்முறை மிகவும் பழக்கமான நகலெடுக்கும் முறைகளிலிருந்து வேறுபட்டது, இதில் உயிரினம் தனக்குள் அல்லது அதன் மேற்பரப்பில் வளரும்.

ஒட்டுமொத்தமாக, இந்த கண்டுபிடிப்புகள் செல்லுலார் அமைப்புகளின் குறிப்பிடத்தக்க தகவமைப்புத் திறனை எடுத்துக்காட்டுகின்றன மற்றும் செல்கள் மற்றும் உயிரினங்கள் முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட வழிகளில் மட்டுமே உருவாகின்றன என்ற கருத்தை சவால் செய்கின்றன. மூன்றாவது நிலையின் கருத்து , உயிரின மரணத்தின் செயல்முறை காலப்போக்கில் வாழ்க்கை எவ்வாறு உருவாகிறது என்பதைக் கணிசமாக பாதிக்கலாம் என்று கூறுகிறது.

பிரேத பரிசோதனையை உயிர் தாங்குமா? ஒரு உயிரினத்தின் மரணத்திற்குப் பிறகு உயிர்வாழும் மற்றும் செயல்படும் செல்கள் மற்றும் திசுக்களின் திறன் சுற்றுச்சூழல் நிலைமைகள், வளர்சிதை மாற்ற செயல்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு முறைகள் உள்ளிட்ட பல காரணிகளால் பாதிக்கப்படுகிறது. வெவ்வேறு வகையான செல்கள் வெவ்வேறு உயிர்வாழும் காலங்களை வெளிப்படுத்துகின்றன. உதாரணமாக, மனிதர்களில், வெள்ளை இரத்த அணுக்கள் பொதுவாக இறந்த 60 முதல் 86 மணி நேரத்திற்குள் அழிந்துவிடும்.

இதற்கு நேர்மாறாக, எலிகளில் உள்ள எலும்பு தசை செல்கள் 14 நாட்கள் பிரேத பரிசோதனை வரை மீண்டும் உருவாக்கப்படலாம், அதே சமயம் செம்மறி ஆடுகளிலிருந்து ஃபைப்ரோபிளாஸ்ட் செல்கள் இறந்த பிறகு சுமார் ஒரு மாதத்திற்கு வளர்க்கப்படலாம். உயிரணுக்கள் தொடர்ந்து செயல்பட முடியுமா என்பதை தீர்மானிப்பதில் வளர்சிதை மாற்ற செயல்பாடு முக்கியமானது. அவற்றின் செயல்பாடுகளைச் செய்ய நிலையான மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க ஆற்றல் வழங்கல் தேவைப்படும் செல்கள் குறைந்த ஆற்றல் தேவைகளைக் காட்டிலும் கலாச்சாரத்திற்கு மிகவும் சவாலானவை.

கூடுதலாக, அதிர்ச்சி, தொற்று மற்றும் இறந்த காலத்தின் காலம் போன்ற காரணிகள் திசுக்கள் மற்றும் செல்களின் நம்பகத்தன்மையில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. வயது, உடல்நலம், பாலினம் மற்றும் இனங்கள் வகை போன்ற மாறிகள் மரணத்தைத் தொடர்ந்து நிலைமைகளை பாதிக்கின்றன.

நன்கொடையாளர்களிடமிருந்து பெறுநர்கள் வரை, கணையத்தில் இன்சுலின் உற்பத்திக்கு பொறுப்பான செல்கள், வளர்சிதை மாற்ற செயலில் உள்ள தீவு செல்களை வளர்ப்பது மற்றும் இடமாற்றம் செய்வது தொடர்பான சிரமங்களில் இது குறிப்பாக தெளிவாகத் தெரிகிறது. தன்னுடல் எதிர்ப்பு எதிர்வினைகள், கணிசமான ஆற்றல் தேவைகள் மற்றும் பாதுகாப்பு வழிமுறைகளின் முறிவு போன்ற காரணிகள் தீவு மாற்று அறுவை சிகிச்சையின் அடிக்கடி தோல்விகளுக்கு பங்களிக்கக்கூடும் என்று விஞ்ஞானிகள் சந்தேகிக்கின்றனர்.